Esperanto

Verb

rakonti ‎(present rakontas, past rakontis, future rakontos, conditional rakontus, volitive rakontu)

1. (transitive) to tell, to narrate, to relate, to recount
   • 1912, Hendrik Conscience, trans. Maria Posenaer, Rikke-tikke-tak, Project Gutenberg transcription

     La mastro sidiĝis sur la amboson kiel iu, kiu sin preparas por rakonti

     The master sat down on the anvil like one who prepared himself to tell a story

   • 1999, Trans. Edwin Grobe, Tri Ceteraj Noveloj de Mark Twain,

     Mia patro akuzis plenceremonie la kaptiton kaj rakontis la eventojn de la nokto.

     My father formally accused the prisoner and detailed the happenings of the night.

Conjugation

Conjugation of rakonti present past future singular plural singular plural singular plural tense rakontas rakontis rakontos active participle rakontanta rakontantaj rakontinta rakontintaj rakontonta rakontontaj acc. rakontantan rakontantajn rakontintan rakontintajn rakontontan rakontontajn passive participle rakontata rakontataj rakontita rakontitaj rakontota rakontotaj acc. rakontatan rakontatajn rakontitan rakontitajn rakontotan rakontotajn nominal active participle rakontanto rakontantoj rakontinto rakontintoj rakontonto rakontontoj acc. rakontanton rakontantojn rakontinton rakontintojn rakontonton rakontontojn nominal passive participle rakontato rakontatoj rakontito rakontitoj rakontoto rakontotoj acc. rakontaton rakontatojn rakontiton rakontitojn rakontoton rakontotojn adverbial active participle rakontante rakontinte rakontonte adverbial passive participle rakontate rakontite rakontote infinitive rakonti imperative rakontu conditional rakontus

Related terms

• rakonto

Ido

Noun

rakonti

1. plural of rakonto