Definify.com

Definition 2024


ranne

ranne

See also: ränne

Estonian

Noun

ranne (genitive randme, partitive rannet)

  1. wrist

Declension


Finnish

(index ra)

Etymology

Cognate to Estonian ranne. Possibly of Baltic origin; compare Lithuanian grandis (bracelet).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɑnːeˣ/
  • Hyphenation: ran‧ne

Noun

ranne

  1. wrist
    Kirjoittaminen saa ranteeni särkemään.
    Writing makes my wrists ache.

Declension

Inflection of ranne (Kotus type 48/hame, nt-nn gradation)
nominative ranne ranteet
genitive ranteen ranteiden
ranteitten
partitive rannetta ranteita
illative ranteeseen ranteisiin
ranteihin
singular plural
nominative ranne ranteet
accusative nom. ranne ranteet
gen. ranteen
genitive ranteen ranteiden
ranteitten
partitive rannetta ranteita
inessive ranteessa ranteissa
elative ranteesta ranteista
illative ranteeseen ranteisiin
ranteihin
adessive ranteella ranteilla
ablative ranteelta ranteilta
allative ranteelle ranteille
essive ranteena ranteina
translative ranteeksi ranteiksi
instructive rantein
abessive ranteetta ranteitta
comitative ranteineen

Derived terms


Norman

Alternative forms

Etymology

From Old French roÿne, reïne, from Latin rēgīna.

Noun

ranne f (plural rannes)

  1. (France) queen

Coordinate terms