Definify.com
Definition 2025
recidivus
recidivus
Latin
Adjective
recidīvus m (feminine recidīva, neuter recidīvum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | recidīvus | recidīva | recidīvum | recidīvī | recidīvae | recidīva | |
| genitive | recidīvī | recidīvae | recidīvī | recidīvōrum | recidīvārum | recidīvōrum | |
| dative | recidīvō | recidīvō | recidīvīs | ||||
| accusative | recidīvum | recidīvam | recidīvum | recidīvōs | recidīvās | recidīva | |
| ablative | recidīvō | recidīvā | recidīvō | recidīvīs | |||
| vocative | recidīve | recidīva | recidīvum | recidīvī | recidīvae | recidīva | |
Derived terms
- recidīvātus
Related terms
Descendants
- English: recidivous
- Portuguese: recidivo
References
- recidivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- recidivus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “recidivus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.