Definify.com
Definition 2025
reconcilians
reconcilians
Latin
Participle
reconciliāns m, f, n (genitive reconciliantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | reconciliāns | reconciliantēs | reconciliantia | ||
| genitive | reconciliantis | reconciliantium | |||
| dative | reconciliantī | reconciliantibus | |||
| accusative | reconciliantem | reconciliāns | reconciliantēs | reconciliantia | |
| ablative | reconciliante, reconciliantī1 | reconciliantibus | |||
| vocative | reconciliāns | reconciliantēs | reconciliantia | ||
1When used purely as an adjective.