Definify.com
Definition 2025
reconditus
reconditus
Latin
Participle
reconditus m (feminine recondita, neuter reconditum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | reconditus | recondita | reconditum | reconditī | reconditae | recondita | |
| genitive | reconditī | reconditae | reconditī | reconditōrum | reconditārum | reconditōrum | |
| dative | reconditō | reconditō | reconditīs | ||||
| accusative | reconditum | reconditam | reconditum | reconditōs | reconditās | recondita | |
| ablative | reconditō | reconditā | reconditō | reconditīs | |||
| vocative | recondite | recondita | reconditum | reconditī | reconditae | recondita | |
References
- reconditus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- reconditus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “reconditus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- profound erudition: doctrina recondita
- profound scientific education: litterae interiores et reconditae, artes reconditae
- profound sentiments: sententiae reconditae ex exquisitae (Brut. 97. 274)
- profound erudition: doctrina recondita