Definify.com
Definition 2025
rectificatus
rectificatus
Latin
Participle
rectificātus m (feminine rectificāta, neuter rectificātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | rectificātus | rectificāta | rectificātum | rectificātī | rectificātae | rectificāta | |
| genitive | rectificātī | rectificātae | rectificātī | rectificātōrum | rectificātārum | rectificātōrum | |
| dative | rectificātō | rectificātō | rectificātīs | ||||
| accusative | rectificātum | rectificātam | rectificātum | rectificātōs | rectificātās | rectificāta | |
| ablative | rectificātō | rectificātā | rectificātō | rectificātīs | |||
| vocative | rectificāte | rectificāta | rectificātum | rectificātī | rectificātae | rectificāta | |