Definify.com
Definition 2025
replicatus
replicatus
Latin
Participle
replicātus m (feminine replicāta, neuter replicātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | replicātus | replicāta | replicātum | replicātī | replicātae | replicāta | |
| genitive | replicātī | replicātae | replicātī | replicātōrum | replicātārum | replicātōrum | |
| dative | replicātō | replicātō | replicātīs | ||||
| accusative | replicātum | replicātam | replicātum | replicātōs | replicātās | replicāta | |
| ablative | replicātō | replicātā | replicātō | replicātīs | |||
| vocative | replicāte | replicāta | replicātum | replicātī | replicātae | replicāta | |
References
- replicatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “replicatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.