Definify.com
Definition 2025
repudiatus
repudiatus
Latin
Participle
repudiātus m (feminine repudiāta, neuter repudiātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | repudiātus | repudiāta | repudiātum | repudiātī | repudiātae | repudiāta | |
| genitive | repudiātī | repudiātae | repudiātī | repudiātōrum | repudiātārum | repudiātōrum | |
| dative | repudiātō | repudiātō | repudiātīs | ||||
| accusative | repudiātum | repudiātam | repudiātum | repudiātōs | repudiātās | repudiāta | |
| ablative | repudiātō | repudiātā | repudiātō | repudiātīs | |||
| vocative | repudiāte | repudiāta | repudiātum | repudiātī | repudiātae | repudiāta | |