Definify.com
Definition 2025
repugnatus
repugnatus
Latin
Participle
repugnātus m (feminine repugnāta, neuter repugnātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | repugnātus | repugnāta | repugnātum | repugnātī | repugnātae | repugnāta | |
| genitive | repugnātī | repugnātae | repugnātī | repugnātōrum | repugnātārum | repugnātōrum | |
| dative | repugnātō | repugnātō | repugnātīs | ||||
| accusative | repugnātum | repugnātam | repugnātum | repugnātōs | repugnātās | repugnāta | |
| ablative | repugnātō | repugnātā | repugnātō | repugnātīs | |||
| vocative | repugnāte | repugnāta | repugnātum | repugnātī | repugnātae | repugnāta | |