Definify.com
Definition 2025
revecturus
revecturus
Latin
Participle
revectūrus m (feminine revectūra, neuter revectūrum); first/second declension
- about to carry back
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | revectūrus | revectūra | revectūrum | revectūrī | revectūrae | revectūra | |
| genitive | revectūrī | revectūrae | revectūrī | revectūrōrum | revectūrārum | revectūrōrum | |
| dative | revectūrō | revectūrō | revectūrīs | ||||
| accusative | revectūrum | revectūram | revectūrum | revectūrōs | revectūrās | revectūra | |
| ablative | revectūrō | revectūrā | revectūrō | revectūrīs | |||
| vocative | revectūre | revectūra | revectūrum | revectūrī | revectūrae | revectūra | |