Definify.com
Definition 2025
rimatus
rimatus
Latin
Participle
rīmātus m (feminine rīmāta, neuter rīmātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | rīmātus | rīmāta | rīmātum | rīmātī | rīmātae | rīmāta | |
| genitive | rīmātī | rīmātae | rīmātī | rīmātōrum | rīmātārum | rīmātōrum | |
| dative | rīmātō | rīmātō | rīmātīs | ||||
| accusative | rīmātum | rīmātam | rīmātum | rīmātōs | rīmātās | rīmāta | |
| ablative | rīmātō | rīmātā | rīmātō | rīmātīs | |||
| vocative | rīmāte | rīmāta | rīmātum | rīmātī | rīmātae | rīmāta | |
References
- RIMATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)