Definify.com
Definition 2025
rotundatus
rotundatus
Latin
Participle
rotundātus m (feminine rotundāta, neuter rotundātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | rotundātus | rotundāta | rotundātum | rotundātī | rotundātae | rotundāta | |
| genitive | rotundātī | rotundātae | rotundātī | rotundātōrum | rotundātārum | rotundātōrum | |
| dative | rotundātō | rotundātō | rotundātīs | ||||
| accusative | rotundātum | rotundātam | rotundātum | rotundātōs | rotundātās | rotundāta | |
| ablative | rotundātō | rotundātā | rotundātō | rotundātīs | |||
| vocative | rotundāte | rotundāta | rotundātum | rotundātī | rotundātae | rotundāta | |
References
- Félix Gaffiot (1934), “rotundatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- rotundatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016