Definify.com
Definition 2025
sejunctus
sejunctus
Latin
Participle
sējunctus m (feminine sējuncta, neuter sējunctum); first/second declension
- Alternative form of sēiunctus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | sējunctus | sējuncta | sējunctum | sējunctī | sējunctae | sējuncta | |
| genitive | sējunctī | sējunctae | sējunctī | sējunctōrum | sējunctārum | sējunctōrum | |
| dative | sējunctō | sējunctō | sējunctīs | ||||
| accusative | sējunctum | sējunctam | sējunctum | sējunctōs | sējunctās | sējuncta | |
| ablative | sējunctō | sējunctā | sējunctō | sējunctīs | |||
| vocative | sējuncte | sējuncta | sējunctum | sējunctī | sējunctae | sējuncta | |
References
- sejunctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “sejunctus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.