Definify.com
Definition 2025
sigillaturus
sigillaturus
Latin
Participle
sigillātūrus m (feminine sigillātūra, neuter sigillātūrum); first/second declension
- about to seal
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | sigillātūrus | sigillātūra | sigillātūrum | sigillātūrī | sigillātūrae | sigillātūra | |
| genitive | sigillātūrī | sigillātūrae | sigillātūrī | sigillātūrōrum | sigillātūrārum | sigillātūrōrum | |
| dative | sigillātūrō | sigillātūrō | sigillātūrīs | ||||
| accusative | sigillātūrum | sigillātūram | sigillātūrum | sigillātūrōs | sigillātūrās | sigillātūra | |
| ablative | sigillātūrō | sigillātūrā | sigillātūrō | sigillātūrīs | |||
| vocative | sigillātūre | sigillātūra | sigillātūrum | sigillātūrī | sigillātūrae | sigillātūra | |