Definify.com
Definition 2025
skamma
skamma
See also: skämma
Icelandic
Verb
skamma (weak verb, third-person singular past indicative skammaði, supine skammað)
Conjugation
skamma — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skamma | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skammað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skammandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég skamma | við skömmum | present (nútíð) |
ég skammi | við skömmum |
| þú skammar | þið skammið | þú skammir | þið skammið | ||
| hann, hún, það skammar | þeir, þær, þau skamma | hann, hún, það skammi | þeir, þær, þau skammi | ||
| past (þátíð) |
ég skammaði | við skömmuðum | past (þátíð) |
ég skammaði | við skömmuðum |
| þú skammaðir | þið skömmuðuð | þú skammaðir | þið skömmuðuð | ||
| hann, hún, það skammaði | þeir, þær, þau skömmuðu | hann, hún, það skammaði | þeir, þær, þau skömmuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
skamma (þú) | skammið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skammaðu | skammiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skammast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skammast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skammast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skammandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég skammast | við skömmumst | present (nútíð) |
ég skammist | við skömmumst |
| þú skammast | þið skammist | þú skammist | þið skammist | ||
| hann, hún, það skammast | þeir, þær, þau skammast | hann, hún, það skammist | þeir, þær, þau skammist | ||
| past (þátíð) |
ég skammaðist | við skömmuðumst | past (þátíð) |
ég skammaðist | við skömmuðumst |
| þú skammaðist | þið skömmuðust | þú skammaðist | þið skömmuðust | ||
| hann, hún, það skammaðist | þeir, þær, þau skömmuðust | hann, hún, það skammaðist | þeir, þær, þau skömmuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
skammast (þú) | skammist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skammastu | skammisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skammaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
skammaður | skömmuð | skammað | skammaðir | skammaðar | skömmuð | |
| accusative (þolfall) |
skammaðan | skammaða | skammað | skammaða | skammaðar | skömmuð | |
| dative (þágufall) |
skömmuðum | skammaðri | skömmuðu | skömmuðum | skömmuðum | skömmuðum | |
| genitive (eignarfall) |
skammaðs | skammaðrar | skammaðs | skammaðra | skammaðra | skammaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
skammaði | skammaða | skammaða | skömmuðu | skömmuðu | skömmuðu | |
| accusative (þolfall) |
skammaða | skömmuðu | skammaða | skömmuðu | skömmuðu | skömmuðu | |
| dative (þágufall) |
skammaða | skömmuðu | skammaða | skömmuðu | skömmuðu | skömmuðu | |
| genitive (eignarfall) |
skammaða | skömmuðu | skammaða | skömmuðu | skömmuðu | skömmuðu | |