Definify.com
Definition 2025
skiata
skiata
Old Frisian
Verb
skiāta
- to shoot
Conjugation
Conjugation of skiāta (strong class 2)
| infinitive | skiāta | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | skiāte | skāt |
| 2nd person singular | skiutest, skiutst | skātest, skātst |
| 3rd person singular | skiuteth, skiutth | skāt |
| plural | skiātath | sketen |
| subjunctive | present | past |
| singular | skiāte | skete |
| plural | skiāte, skiāten | skete, sketen |
| imperative | present | |
| singular | skiāt | |
| plural | skiāteth | |
| participle | present | past |
| skiātande | esketen, sketen | |