Definify.com
Definition 2025
sospitar
sospitar
Catalan
Verb
sospitar (first-person singular present sospito, past participle sospitat)
- to suspect
Conjugation
Conjugation of sospitar (first conjugation)
| infinitive | sospitar | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present participle | sospitant | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | sospitat | sospitada | |||||
| plural | sospitats | sospitades | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès |
|
| present | sospito | sospites | sospita | sospitem | sospiteu | sospiten | |
| imperfect | sospitava | sospitaves | sospitava | sospitàvem | sospitàveu | sospitaven | |
| future | sospitaré | sospitaràs | sospitarà | sospitarem | sospitareu | sospitaran | |
| preterite | sospití | sospitares | sospità | sospitàrem | sospitàreu | sospitaren | |
| conditional | sospitaria | sospitaries | sospitaria | sospitaríem | sospitaríeu | sospitarien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès |
|
| present | sospiti | sospitis | sospiti | sospitem | sospiteu | sospitin | |
| imperfect | sospités | sospitessis | sospités | sospitéssim | sospitéssiu | sospitessin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| — | sospita | sospiti | sospitem | sospiteu | sospitin | ||