Dutch

Noun

spaak f ‎(plural spaken, diminutive spaakje n)

1. A spoke, part between the center and outer rim of a wheel etc.
2. A boom or handle

Derived terms

• spaken (verb)
• (spoke and boom types by use) bokspaak, draaispaak, geschutspaak, handspaak, korspaak, radspaak, richtspaak, rolspaak, sluitspaak (obsolete sluitspeek)
• luchtspaak m, f
• spaakbeen n
• spaakbank
• spaakborstel
• spaakgat n
• spaakhamer
• spaakhouder m
• spaakpen
• spaakschaaf
• spaakschoen
• spaaktouwtje n
• spaakzwei
• spakenrad n
• spaak lopen