Polish

Noun

sprzeczka f

1. argument

   Nigdy nie mieliśmy sprzeczki, którą wygrałem. - We never had an argument that I won.

   Wdać się w sprzeckę z kimś - To start an argument with someone.

Declension

Derived terms

• sprzeciw - n. opposition
• sprzeciwiać się sprzeciwic się v. to oppose, object
• sprzeczać się - v. to argue
• sprzecznie - adv. contrary
• sprzeczność - n. condradiction
• sprzeczny - adj. condradictory