Definify.com
Definition 2025
stoppa
stoppa
Icelandic
Etymology
From Middle Low German stoppen, from Proto-Germanic *stuppōną, which may have been influenced by Medieval Latin stuppō (“stuff with hemp”) ( < stuppa < Ancient Greek στύππη (stúppē)). The sense “stop” was added in the 19th century, borrowed from Danish stoppe, which comes from the same Middle Low German word and Germanic root.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstɔhpa/
- Rhymes: -ɔhpa
Verb
stoppa (weak verb, third-person singular past indicative stoppaði, supine stoppað)
- (intransitive, with preposition í or transitive, governing the accusative) to stuff something syn.
- (intransitive, used with preposition í) to darn
- stoppa í sokka – to darn socks
- (transitive, governs the accusative) to stop someone or something, to cause someone or something to come to a stop syn.
- (intransitive) to stop, to come to a stop syn.
Conjugation
stoppa — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að stoppa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stoppað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stoppandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég stoppa | við stoppum | present (nútíð) |
ég stoppi | við stoppum |
þú stoppar | þið stoppið | þú stoppir | þið stoppið | ||
hann, hún, það stoppar | þeir, þær, þau stoppa | hann, hún, það stoppi | þeir, þær, þau stoppi | ||
past (þátíð) |
ég stoppaði | við stoppuðum | past (þátíð) |
ég stoppaði | við stoppuðum |
þú stoppaðir | þið stoppuðuð | þú stoppaðir | þið stoppuðuð | ||
hann, hún, það stoppaði | þeir, þær, þau stoppuðu | hann, hún, það stoppaði | þeir, þær, þau stoppuðu | ||
imperative (boðháttur) |
stoppa (þú) | stoppið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stoppaðu | stoppiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
stoppast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að stoppast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stoppast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stoppandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég stoppast | við stoppumst | present (nútíð) |
ég stoppist | við stoppumst |
þú stoppast | þið stoppist | þú stoppist | þið stoppist | ||
hann, hún, það stoppast | þeir, þær, þau stoppast | hann, hún, það stoppist | þeir, þær, þau stoppist | ||
past (þátíð) |
ég stoppaðist | við stoppuðumst | past (þátíð) |
ég stoppaðist | við stoppuðumst |
þú stoppaðist | þið stoppuðust | þú stoppaðist | þið stoppuðust | ||
hann, hún, það stoppaðist | þeir, þær, þau stoppuðust | hann, hún, það stoppaðist | þeir, þær, þau stoppuðust | ||
imperative (boðháttur) |
stoppast (þú) | stoppist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stoppastu | stoppisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
stoppaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
stoppaður | stoppuð | stoppað | stoppaðir | stoppaðar | stoppuð | |
accusative (þolfall) |
stoppaðan | stoppaða | stoppað | stoppaða | stoppaðar | stoppuð | |
dative (þágufall) |
stoppuðum | stoppaðri | stoppuðu | stoppuðum | stoppuðum | stoppuðum | |
genitive (eignarfall) |
stoppaðs | stoppaðrar | stoppaðs | stoppaðra | stoppaðra | stoppaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
stoppaði | stoppaða | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu | |
accusative (þolfall) |
stoppaða | stoppuðu | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu | |
dative (þágufall) |
stoppaða | stoppuðu | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu | |
genitive (eignarfall) |
stoppaða | stoppuðu | stoppaða | stoppuðu | stoppuðu | stoppuðu |
Synonyms
- (stuff): bólstra
- (come to a stop): nema staðar, stansa, staðnæmast
- (cause to come to a stop): stöðva
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Verb
stoppa