Definify.com
Definition 2025
subiacens
subiacens
Latin
Participle
subiacēns m, f, n (genitive subiacentis); third declension
- lying beneath
- connecting with, or belonging to
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | subiacēns | subiacentēs | subiacentia | ||
| genitive | subiacentis | subiacentium | |||
| dative | subiacentī | subiacentibus | |||
| accusative | subiacentem | subiacēns | subiacentēs | subiacentia | |
| ablative | subiacentī | subiacentibus | |||
| vocative | subiacēns | subiacentēs | subiacentia | ||
References
- subiacens in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers