Definify.com
Definition 2025
subjectus
subjectus
Latin
Participle
subjectus m (feminine subjecta, neuter subjectum); first/second declension
- Alternative form of subiectus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | subjectus | subjecta | subjectum | subjectī | subjectae | subjecta | |
| genitive | subjectī | subjectae | subjectī | subjectōrum | subjectārum | subjectōrum | |
| dative | subjectō | subjectō | subjectīs | ||||
| accusative | subjectum | subjectam | subjectum | subjectōs | subjectās | subjecta | |
| ablative | subjectō | subjectā | subjectō | subjectīs | |||
| vocative | subjecte | subjecta | subjectum | subjectī | subjectae | subjecta | |
Etymology 2
From subjiciō (“lay or place under or near”).
Noun
subjectus m (genitive subjectūs); fourth declension
- Alternative form of subiectus
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | subjectus | subjectūs |
| genitive | subjectūs | subjectuum |
| dative | subjectuī | subjectibus |
| accusative | subjectum | subjectūs |
| ablative | subjectū | subjectibus |
| vocative | subjectus | subjectūs |
References
- subjectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- SUBJECTUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “subjectus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.