Definify.com
Definition 2025
succedaneus
succedaneus
Latin
Adjective
succēdāneus m (feminine succēdānea, neuter succēdāneum); first/second declension
- following (i.e. in rank)
- representative
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | succēdāneus | succēdānea | succēdāneum | succēdāneī | succēdāneae | succēdānea | |
| genitive | succēdāneī | succēdāneae | succēdāneī | succēdāneōrum | succēdāneārum | succēdāneōrum | |
| dative | succēdāneō | succēdāneō | succēdāneīs | ||||
| accusative | succēdāneum | succēdāneam | succēdāneum | succēdāneōs | succēdāneās | succēdānea | |
| ablative | succēdāneō | succēdāneā | succēdāneō | succēdāneīs | |||
| vocative | succēdānee | succēdānea | succēdāneum | succēdāneī | succēdāneae | succēdānea | |
Descendants
- Italian: succedaneo
References
- succedaneus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- SUCCEDANEUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “succedaneus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.