Definify.com
Definition 2025
suffitus
suffitus
Latin
Participle
suffītus m (feminine suffīta, neuter suffītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | suffītus | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta | |
| genitive | suffītī | suffītae | suffītī | suffītōrum | suffītārum | suffītōrum | |
| dative | suffītō | suffītō | suffītīs | ||||
| accusative | suffītum | suffītam | suffītum | suffītōs | suffītās | suffīta | |
| ablative | suffītō | suffītā | suffītō | suffītīs | |||
| vocative | suffīte | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta | |
Noun
suffītus m (genitive suffītūs); fourth declension
- a fumigating, fumigation
- the smoke of fumigation.
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | suffītus | suffītūs |
| genitive | suffītūs | suffītuum |
| dative | suffītuī | suffītibus |
| accusative | suffītum | suffītūs |
| ablative | suffītū | suffītibus |
| vocative | suffītus | suffītūs |
Synonyms
- (a fumigating): suffītiō
References
- suffitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “suffitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.