Definify.com
Definition 2025
surrectus
surrectus
Latin
Participle
surrectus m (feminine surrecta, neuter surrectum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | surrectus | surrecta | surrectum | surrectī | surrectae | surrecta | |
| genitive | surrectī | surrectae | surrectī | surrectōrum | surrectārum | surrectōrum | |
| dative | surrectō | surrectō | surrectīs | ||||
| accusative | surrectum | surrectam | surrectum | surrectōs | surrectās | surrecta | |
| ablative | surrectō | surrectā | surrectō | surrectīs | |||
| vocative | surrecte | surrecta | surrectum | surrectī | surrectae | surrecta | |
Descendants
References
- surrectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- SURRECTUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “surrectus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.