Definify.com
Definition 2025
swenken
swenken
Low German
Verb
swenken (past swenk, past participle swenkt, auxiliary verb hebben)
Conjugation
Conjugation of swenken (weak verb)
| infinitive | swenken | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite | 
| 1st person singular | swenk | swenk | 
| 2nd person singular | swenks(t) | swenks(t) | 
| 3rd person singular | swenk(t) | swenk | 
| plural | swenkt, swenken | swenken | 
| imperative | present | — | 
| singular | swenk(e) | |
| plural | swenkt | |
| participle | present | past | 
| swenken | (e)swenkt, geswenkt | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||