Definify.com
Definition 2024
syngja
syngja
Faroese
Verb
syngja (third person singular past indicative sang, third person plural past indicative sungu, supine sungið)
- to sing
Conjugation
| v | ||||
| infinitive | syngja | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | syngjandi | |||
| past participle a26 | sungin | |||
| supine | sungið | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | syngi | syngur | syngur | syngja |
| past | sang | sang | sang | sungu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | syngj! | — | syngjið! |
Icelandic
Etymology
From Old Norse syngva, syngja, from Proto-Germanic *singwaną, from Proto-Indo-European *sengʷh-.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsiɲca/
- Rhymes: -iɲca
Verb
syngja (strong verb, third-person singular past indicative söng, third-person plural past indicative sungu, supine sungið)
- (intransitive or transitive, with accusative) to sing
- (intransitive, of birds) to warble, to sing, to chirp
- to sound, to ring, to resound
Conjugation
syngja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að syngja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
sungið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
syngjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég syng | við syngjum | present (nútíð) |
ég syngi | við syngjum |
| þú syngur | þið syngið | þú syngir | þið syngið | ||
| hann, hún, það syngur | þeir, þær, þau syngja | hann, hún, það syngi | þeir, þær, þau syngi | ||
| past (þátíð) |
ég söng | við sungum | past (þátíð) |
ég syngi | við syngjum |
| þú söngst | þið sunguð | þú syngir | þið syngjuð | ||
| hann, hún, það söng | þeir, þær, þau sungu | hann, hún, það syngi | þeir, þær, þau syngju | ||
| imperative (boðháttur) |
syng (þú) | syngið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| syngdu | syngiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sunginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
sunginn | sungin | sungið | sungnir | sungnar | sungin | |
| accusative (þolfall) |
sunginn | sungna | sungið | sungna | sungnar | sungin | |
| dative (þágufall) |
sungnum | sunginni | sungnu | sungnum | sungnum | sungnum | |
| genitive (eignarfall) |
sungins | sunginnar | sungins | sunginna | sunginna | sunginna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
sungni | sungna | sungna | sungnu | sungnu | sungnu | |
| accusative (þolfall) |
sungna | sungnu | sungna | sungnu | sungnu | sungnu | |
| dative (þágufall) |
sungna | sungnu | sungna | sungnu | sungnu | sungnu | |
| genitive (eignarfall) |
sungna | sungnu | sungna | sungnu | sungnu | sungnu | |
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology
From Old Norse syngja, syngva, from Proto-Germanic *singwaną, from Proto-Indo-European *sengʷh-.
Verb
syngja (present tense syng, past tense song, past participle sunge, passive infinitive syngjast, present participle syngjande, imperative syng)
References
- “syngja” in The Nynorsk Dictionary.