Definify.com
Definition 2025
tacitulus
tacitulus
Latin
Adjective
tacitulus m (feminine tacitula, neuter tacitulum); first/second declension
- silent (without speaking)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | tacitulus | tacitula | tacitulum | tacitulī | tacitulae | tacitula | |
| genitive | tacitulī | tacitulae | tacitulī | tacitulōrum | tacitulārum | tacitulōrum | |
| dative | tacitulō | tacitulō | tacitulīs | ||||
| accusative | tacitulum | tacitulam | tacitulum | tacitulōs | tacitulās | tacitula | |
| ablative | tacitulō | tacitulā | tacitulō | tacitulīs | |||
| vocative | tacitule | tacitula | tacitulum | tacitulī | tacitulae | tacitula | |
References
- tacitulus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “tacitulus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.