Definify.com
Definition 2025
tarchuir
tarchuir
Irish
Verb
tarchuir (present analytic tarchuireann, future analytic tarchuirfidh, verbal noun tarchur, past participle tarchurtha)
Conjugation
First Conjugation (A)
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | tarchuirim | tarchuireann tú; tarchuirir† |
tarchuireann sé, sí | tarchuirimid | tarchuireann sibh | tarchuireann siad; tarchuirid† |
a tharchuireann; a tharchuireas / a dtarchuireann*; a dtarchuireas* |
tarchuirtear |
| past | tharchuir mé; tharchuireas | tharchuir tú; tharchuiris | tharchuir sé, sí | tharchuireamar; tharchuir muid | tharchuir sibh; tharchuireabhair | tharchuir siad; tharchuireadar | a tharchuir / ar tharchuir* |
tarchuireadh | |
| past habitual | tharchuirinn | tharchuirteá | tharchuireadh sé, sí | tharchuirimis; tharchuireadh muid | tharchuireadh sibh | tharchuiridís; tharchuireadh siad | a tharchuireadh / ar tharchuireadh* |
tharchuirtí | |
| future | tarchuirfidh mé; tarchuirfead |
tarchuirfidh tú; tarchuirfir† |
tarchuirfidh sé, sí | tarchuirfimid; tarchuirfidh muid |
tarchuirfidh sibh | tarchuirfidh siad; tarchuirfid† |
a tharchuirfidh; a tharchuirfeas / a dtarchuirfidh*; a dtarchuirfeas* |
tarchuirfear | |
| conditional | tharchuirfinn | tharchuirfeá | tharchuirfeadh sé, sí | tharchuirfimis; tharchuirfeadh muid | tharchuirfeadh sibh | tharchuirfidís; tharchuirfeadh siad | a tharchuirfeadh / ar tharchuirfeadh* |
tharchuirfí | |
| subjunctive | present | go dtarchuire mé; go dtarchuiread† |
go dtarchuire tú; go dtarchuirir† |
go dtarchuire sé, sí | go dtarchuirimid; go dtarchuire muid |
go dtarchuire sibh | go dtarchuire siad; go dtarchuirid† |
— | go dtarchuirtear |
| past | dá dtarchuirinn | dá dtarchuirteá | dá dtarchuireadh sé, sí | dá dtarchuirimis; dá dtarchuireadh muid |
dá dtarchuireadh sibh | dá dtarchuiridís; dá dtarchuireadh siad |
— | dá dtarchuirtí | |
| imperative | tarchuirim | tarchuir | tarchuireadh sé, sí | tarchuirimis | tarchuirigí; tarchuiridh† |
tarchuiridís | — | tarchuirtear | |
| verbal noun | tarchur | ||||||||
| past participle | tarchurtha | ||||||||
* Indirect relative
† Dialect form
Derived terms
Etymology 2
Noun
tarchuir m
- genitive singular of tarchur
Mutation
| Irish mutation | ||
|---|---|---|
| Radical | Lenition | Eclipsis |
| tarchuir | tharchuir | dtarchuir |
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. | ||