Definition 2025 
		
        
                    tinó
            
      
      tinó
      
Hungarian
Noun
tinó (plural tinók)
-  steer (the castrated male of cattle, a young bullock)
 
Declension
|  Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | 
 | 
 singular | 
 plural | 
|  nominative | 
 tinó
 | 
 tinók
 | 
|  accusative | 
 tinót
 | 
 tinókat
 | 
|  dative | 
 tinónak
 | 
 tinóknak
 | 
|  instrumental | 
 tinóval
 | 
 tinókkal
 | 
|  causal-final | 
 tinóért
 | 
 tinókért
 | 
|  translative | 
 tinóvá
 | 
 tinókká
 | 
|  terminative | 
 tinóig
 | 
 tinókig
 | 
|  essive-formal | 
 tinóként
 | 
 tinókként
 | 
|  essive-modal | 
 —
 | 
 —
 | 
|  inessive | 
 tinóban
 | 
 tinókban
 | 
|  superessive | 
 tinón
 | 
 tinókon
 | 
|  adessive | 
 tinónál
 | 
 tinóknál
 | 
|  illative | 
 tinóba
 | 
 tinókba
 | 
|  sublative | 
 tinóra
 | 
 tinókra
 | 
|  allative | 
 tinóhoz
 | 
 tinókhoz
 | 
|  elative | 
 tinóból
 | 
 tinókból
 | 
|  delative | 
 tinóról
 | 
 tinókról
 | 
|  ablative | 
 tinótól
 | 
 tinóktól
 | 
|  Possessive forms of tinó
 | 
|  possessor | 
 single possession | 
 multiple possessions | 
|  1st person sing. | 
 tinóm
 | 
 tinóim
 | 
|  2nd person sing. | 
 tinód
 | 
 tinóid
 | 
|  3rd person sing. | 
 tinója
 | 
 tinói
 | 
|  1st person plural | 
 tinónk
 | 
 tinóink
 | 
|  2nd person plural | 
 tinótok
 | 
 tinóitok
 | 
|  3rd person plural | 
 tinójuk
 | 
 tinóik
 |