Definify.com
Definition 2025
tinnulus
tinnulus
Latin
Adjective
tinnulus m (feminine tinnula, neuter tinnulum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | tinnulus | tinnula | tinnulum | tinnulī | tinnulae | tinnula | |
| genitive | tinnulī | tinnulae | tinnulī | tinnulōrum | tinnulārum | tinnulōrum | |
| dative | tinnulō | tinnulō | tinnulīs | ||||
| accusative | tinnulum | tinnulam | tinnulum | tinnulōs | tinnulās | tinnula | |
| ablative | tinnulō | tinnulā | tinnulō | tinnulīs | |||
| vocative | tinnule | tinnula | tinnulum | tinnulī | tinnulae | tinnula | |
References
- tinnulus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tinnulus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- TINNULUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “tinnulus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.