Definify.com
Definition 2025
tiuna
tiuna
Old Frisian
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *tiunijaną.
Verb
tiūna
- to claim
Conjugation
Conjugation of tiūna (weak class 1)
| infinitive | tiūna | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | tiūne | tiūnde |
| 2nd person singular | tiūnest, tiūnst | tiūndest |
| 3rd person singular | tiūneth, tiūnth | tiūnde |
| plural | tiūnath | tiūnden |
| subjunctive | present | past |
| singular | tiūne | tiūnde |
| plural | tiūne, tiūnen | tiūnde, tiūnden |
| imperative | present | |
| singular | tiūne | |
| plural | tiūnath | |
| participle | present | past |
| tiūnande | etiūned, tiūned | |