Definify.com
Definition 2025
tribuens
tribuens
Latin
Participle
tribuēns m, f, n (genitive tribuentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | tribuēns | tribuentēs | tribuentia | ||
| genitive | tribuentis | tribuentium | |||
| dative | tribuentī | tribuentibus | |||
| accusative | tribuentem | tribuēns | tribuentēs | tribuentia | |
| ablative | tribuentī | tribuentibus | |||
| vocative | tribuēns | tribuentēs | tribuentia | ||