Definify.com
Definition 2025
trinus
trinus
Latin
Adjective
trīnus m (feminine trīna, neuter trīnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | trīnus | trīna | trīnum | trīnī | trīnae | trīna | |
genitive | trīnī | trīnae | trīnī | trīnōrum | trīnārum | trīnōrum | |
dative | trīnō | trīnō | trīnīs | ||||
accusative | trīnum | trīnam | trīnum | trīnōs | trīnās | trīna | |
ablative | trīnō | trīnā | trīnō | trīnīs | |||
vocative | trīne | trīna | trīnum | trīnī | trīnae | trīna |
References
- trinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- trinus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “trinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.