Definify.com
Definition 2025
triumphatus
triumphatus
Latin
Participle
triumphātus m (feminine triumphāta, neuter triumphātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | triumphātus | triumphāta | triumphātum | triumphātī | triumphātae | triumphāta | |
| genitive | triumphātī | triumphātae | triumphātī | triumphātōrum | triumphātārum | triumphātōrum | |
| dative | triumphātō | triumphātō | triumphātīs | ||||
| accusative | triumphātum | triumphātam | triumphātum | triumphātōs | triumphātās | triumphāta | |
| ablative | triumphātō | triumphātā | triumphātō | triumphātīs | |||
| vocative | triumphāte | triumphāta | triumphātum | triumphātī | triumphātae | triumphāta | |