Definify.com
Definition 2025
triumviratus
triumviratus
See also: triumvirátus
Latin
Noun
triumvirātus m (genitive triumvirātūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | triumvirātus | triumvirātūs |
| genitive | triumvirātūs | triumvirātuum |
| dative | triumvirātuī | triumvirātibus |
| accusative | triumvirātum | triumvirātūs |
| ablative | triumvirātū | triumvirātibus |
| vocative | triumvirātus | triumvirātūs |
References
- triumviratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- triumviratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “triumviratus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.