Definify.com
Definition 2025
univocus
univocus
Latin
Adjective
ūnivocus m (feminine ūnivoca, neuter ūnivocum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ūnivocus | ūnivoca | ūnivocum | ūnivocī | ūnivocae | ūnivoca | |
| genitive | ūnivocī | ūnivocae | ūnivocī | ūnivocōrum | ūnivocārum | ūnivocōrum | |
| dative | ūnivocō | ūnivocō | ūnivocīs | ||||
| accusative | ūnivocum | ūnivocam | ūnivocum | ūnivocōs | ūnivocās | ūnivoca | |
| ablative | ūnivocō | ūnivocā | ūnivocō | ūnivocīs | |||
| vocative | ūnivoce | ūnivoca | ūnivocum | ūnivocī | ūnivocae | ūnivoca | |
Derived terms
- ūnivocē
Descendants
References
- univocus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “univocus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.