Definify.com
Definition 2025
vangittu
vangittu
Finnish
Adjective
vangittu (comparative vangitumpi, superlative vangituin)
Declension
| Inflection of vangittu (Kotus type 1/valo, tt-t gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | vangittu | vangitut | |
| genitive | vangitun | vangittujen | |
| partitive | vangittua | vangittuja | |
| illative | vangittuun | vangittuihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | vangittu | vangitut | |
| accusative | nom. | vangittu | vangitut |
| gen. | vangitun | ||
| genitive | vangitun | vangittujen | |
| partitive | vangittua | vangittuja | |
| inessive | vangitussa | vangituissa | |
| elative | vangitusta | vangituista | |
| illative | vangittuun | vangittuihin | |
| adessive | vangitulla | vangituilla | |
| ablative | vangitulta | vangituilta | |
| allative | vangitulle | vangituille | |
| essive | vangittuna | vangittuina | |
| translative | vangituksi | vangituiksi | |
| instructive | — | vangituin | |
| abessive | vangitutta | vangituitta | |
| comitative | — | vangittuine | |
Verb
vangittu
- Past passive participle of vangita.