Definify.com
Definition 2024
veikja
veikja
Icelandic
Verb
veikja (weak verb, third-person singular past indicative veikti, supine veikt)
Conjugation
veikja — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að veikja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
veikt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
veikjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég veiki | við veikjum | present (nútíð) |
ég veiki | við veikjum |
þú veikir | þið veikið | þú veikir | þið veikið | ||
hann, hún, það veikir | þeir, þær, þau veikja | hann, hún, það veiki | þeir, þær, þau veiki | ||
past (þátíð) |
ég veikti | við veiktum | past (þátíð) |
ég veikti | við veiktum |
þú veiktir | þið veiktuð | þú veiktir | þið veiktuð | ||
hann, hún, það veikti | þeir, þær, þau veiktu | hann, hún, það veikti | þeir, þær, þau veiktu | ||
imperative (boðháttur) |
veik (þú) | veikið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
veiktu | veikiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
veikjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að veikjast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
veikst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
veikjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég veikist | við veikjumst | present (nútíð) |
ég veikist | við veikjumst |
þú veikist | þið veikist | þú veikist | þið veikist | ||
hann, hún, það veikist | þeir, þær, þau veikjast | hann, hún, það veikist | þeir, þær, þau veikist | ||
past (þátíð) |
ég veiktist | við veiktumst | past (þátíð) |
ég veiktist | við veiktumst |
þú veiktist | þið veiktust | þú veiktist | þið veiktust | ||
hann, hún, það veiktist | þeir, þær, þau veiktust | hann, hún, það veiktist | þeir, þær, þau veiktust | ||
imperative (boðháttur) |
veikst (þú) | veikist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
veikstu | veikisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
veiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
veiktur | veikt | veikt | veiktir | veiktar | veikt | |
accusative (þolfall) |
veiktan | veikta | veikt | veikta | veiktar | veikt | |
dative (þágufall) |
veiktum | veiktri | veiktu | veiktum | veiktum | veiktum | |
genitive (eignarfall) |
veikts | veiktrar | veikts | veiktra | veiktra | veiktra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
veikti | veikta | veikta | veiktu | veiktu | veiktu | |
accusative (þolfall) |
veikta | veiktu | veikta | veiktu | veiktu | veiktu | |
dative (þágufall) |
veikta | veiktu | veikta | veiktu | veiktu | veiktu | |
genitive (eignarfall) |
veikta | veiktu | veikta | veiktu | veiktu | veiktu |