Definify.com
Definition 2025
viaticus
viaticus
Latin
Adjective
viāticus m (feminine viātica, neuter viāticum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | viāticus | viātica | viāticum | viāticī | viāticae | viātica | |
| genitive | viāticī | viāticae | viāticī | viāticōrum | viāticārum | viāticōrum | |
| dative | viāticō | viāticō | viāticīs | ||||
| accusative | viāticum | viāticam | viāticum | viāticōs | viāticās | viātica | |
| ablative | viāticō | viāticā | viāticō | viāticīs | |||
| vocative | viātice | viātica | viāticum | viāticī | viāticae | viātica | |
Derived terms
References
- viaticus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- VIATICUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “viaticus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.