Definify.com
Definition 2025
vincturus
vincturus
Latin
Participle
vinctūrus m (feminine vinctūra, neuter vinctūrum); first/second declension
- about to bind
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | vinctūrus | vinctūra | vinctūrum | vinctūrī | vinctūrae | vinctūra | |
| genitive | vinctūrī | vinctūrae | vinctūrī | vinctūrōrum | vinctūrārum | vinctūrōrum | |
| dative | vinctūrō | vinctūrō | vinctūrīs | ||||
| accusative | vinctūrum | vinctūram | vinctūrum | vinctūrōs | vinctūrās | vinctūra | |
| ablative | vinctūrō | vinctūrā | vinctūrō | vinctūrīs | |||
| vocative | vinctūre | vinctūra | vinctūrum | vinctūrī | vinctūrae | vinctūra | |