Definify.com
Definition 2025
vindicalis
vindicalis
Latin
Adjective
vindicālis m, f (neuter vindicāle); third declension
- (Medieval Latin) avenging, punishing, vengeful, vindictive, †vindicative [ante 978]
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | vindicālis | vindicāle | vindicālēs | vindicālia | |
| genitive | vindicālis | vindicālium | |||
| dative | vindicālī | vindicālibus | |||
| accusative | vindicālem | vindicāle | vindicālēs | vindicālia | |
| ablative | vindicālī | vindicālibus | |||
| vocative | vindicālis | vindicāle | vindicālēs | vindicālia | |
Descendants
- English: vindical
References
- Jan Frederik Niermeyer, Mediae Latinitatis Lexicon Minus : Lexique Latin Médiéval–Français/Anglais : A Medieval Latin–French/English Dictionary, fascicle I (1976), page 1,108/2, “vindicalis”