Definify.com
Definition 2025
vinitorius
vinitorius
Latin
Adjective
vīnitōrius m (feminine vīnitōria, neuter vīnitōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | vīnitōrius | vīnitōria | vīnitōrium | vīnitōriī | vīnitōriae | vīnitōria | |
| genitive | vīnitōriī | vīnitōriae | vīnitōriī | vīnitōriōrum | vīnitōriārum | vīnitōriōrum | |
| dative | vīnitōriō | vīnitōriō | vīnitōriīs | ||||
| accusative | vīnitōrium | vīnitōriam | vīnitōrium | vīnitōriōs | vīnitōriās | vīnitōria | |
| ablative | vīnitōriō | vīnitōriā | vīnitōriō | vīnitōriīs | |||
| vocative | vīnitōrie | vīnitōria | vīnitōrium | vīnitōriī | vīnitōriae | vīnitōria | |
References
- vinitorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “vinitorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.