Definify.com
Definition 2024
yelken
yelken
Turkish
Noun
yelken (definite accusative yelkeni, plural yelkenler)
Declension
declension of yelken
possessive forms of yelken
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | yelkenim | yelkenlerim |
| definite accusative (belirtme) | yelkenimi | yelkenlerimi |
| dative (yönelme) | yelkenime | yelkenlerime |
| locative (bulunma) | yelkenimde | yelkenlerimde |
| ablative (çıkma) | yelkenimden | yelkenlerimden |
| genitive (tamlayan) | yelkenimin | yelkenlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | yelkenin | yelkenlerin |
| definite accusative (belirtme) | yelkenini | yelkenlerini |
| dative (yönelme) | yelkenine | yelkenlerine |
| locative (bulunma) | yelkeninde | yelkenlerinde |
| ablative (çıkma) | yelkeninden | yelkenlerinden |
| genitive (tamlayan) | yelkeninin | yelkenlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | yelkeni | yelkenleri |
| definite accusative (belirtme) | yelkenini | yelkenlerini |
| dative (yönelme) | yelkenine | yelkenlerine |
| locative (bulunma) | yelkeninde | yelkenlerinde |
| ablative (çıkma) | yelkeninden | yelkenlerinden |
| genitive (tamlayan) | yelkeninin | yelkenlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | yelkenimiz | yelkenlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | yelkenimizi | yelkenlerimizi |
| dative (yönelme) | yelkenimize | yelkenlerimize |
| locative (bulunma) | yelkenimizde | yelkenlerimizde |
| ablative (çıkma) | yelkenimizden | yelkenlerimizden |
| genitive (tamlayan) | yelkenimizin | yelkenlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | yelkeniniz | yelkenleriniz |
| definite accusative (belirtme) | yelkeninizi | yelkenlerinizi |
| dative (yönelme) | yelkeninize | yelkenlerinize |
| locative (bulunma) | yelkeninizde | yelkenlerinizde |
| ablative (çıkma) | yelkeninizden | yelkenlerinizden |
| genitive (tamlayan) | yelkeninizin | yelkenlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | yelkenleri | yelkenleri |
| definite accusative (belirtme) | yelkenlerini | yelkenlerini |
| dative (yönelme) | yelkenlerine | yelkenlerine |
| locative (bulunma) | yelkenlerinde | yelkenlerinde |
| ablative (çıkma) | yelkenlerinden | yelkenlerinden |
| genitive (tamlayan) | yelkenlerinin | yelkenlerinin |
predicative forms of yelken
| simple present | singular | plural |
|---|---|---|
| ben (I am) | yelkenim | yelkenlerim* |
| sen (you are) | yelkensin | yelkenlersin* |
| o (he/she/it is) | yelken / yelkendir | yelkenler* / yelkenlerdir* |
| biz (we are) | yelkeniz | yelkenleriz |
| siz (you are) | yelkensiniz | yelkenlersiniz |
| onlar (they are) | yelkenler | yelkenlerdir |
| simple past | singular | plural |
| ben (I was) | yelkendim | yelkenlerdim* |
| sen (you were) | yelkendin | yelkenlerdin* |
| o (he/she/it was) | yelkendi | yelkenlerdi* |
| biz (we were) | yelkendik | yelkenlerdik |
| siz (you were) | yelkendiniz | yelkenlerdiniz |
| onlar (they were) | yelkendiler | yelkenlerdi |
| indirect / unwitnessed past | singular | plural |
| ben (I was) | yelkenmişim | yelkenlermişim* |
| sen (you were) | yelkenmişsin | yelkenlermişsin* |
| o (he/she/it was) | yelkenmiş | yelkenlermiş* |
| biz (we were) | yelkenmişiz | yelkenlermişiz |
| siz (you were) | yelkenmişsiniz | yelkenlermişsiniz |
| onlar (they were) | yelkenmişler | yelkenlermiş |
| *Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. | ||