Definify.com
Definition 2024
ëmbréngen
ëmbréngen
Luxembourgish
Verb
ëmbréngen (third-person singular present bréngt ëm, preterite bruecht ëm, past participle ëmbruecht or ëmbruet, past subjunctive bréicht ëm, auxiliary verb hunn)
- to kill, to murder
- (reflexive) to commit suicide
Conjugation
| Irregular with past tense, separable | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ëmbréngen | |||
| participle | ëmbruecht | |||
| auxiliary | hunn | |||
| present indicative |
past indicative |
conditional | imperative | |
| 1st singular | bréngen ëm | bruecht ëm | bréicht ëm | — |
| 2nd singular | bréngs ëm | bruechts ëm | bréichts ëm | bréng ëm |
| 3rd singular | bréngt ëm | bruecht ëm | bréicht ëm | — |
| 1st plural | bréngen ëm | bruechten ëm | bréichten ëm | — |
| 2nd plural | bréngt ëm | bruecht ëm | bréicht ëm | bréngt ëm |
| 3rd plural | bréngen ëm | bruechten ëm | bréichten ëm | — |
| (n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. | ||||