Definify.com
Definition 2024
śīla
शील
Sanskrit
Noun
शील • (śīla) n
- conduct, disposition, nature, tendency
- custom, practice, natural or acquired way of living or acting
- beauty, form
- morality, virtue
Inflection
| Neuter a-stem declension of शील | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | शीलम् (śīlam) | ||
| Gen. sg. | शीलस्य (śīlasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | शीलम् (śīlam) | शीले (śīle) | शीलानि (śīlāni) |
| Vocative | शील (śīla) | शीले (śīle) | शीलानि (śīlāni) |
| Accusative | शीलम् (śīlam) | शीले (śīle) | शीलानि (śīlāni) |
| Instrumental | शीलेन (śīlena) | शीलाभ्याम् (śīlābhyām) | शीलैः (śīlaiḥ) |
| Dative | शीला (śīlā) | शीलाभ्याम् (śīlābhyām) | शीलेभ्यः (śīlebhyaḥ) |
| Ablative | शीलात् (śīlāt) | शीलाभ्याम् (śīlābhyām) | शीलेभ्यः (śīlebhyaḥ) |
| Genitive | शीलस्य (śīlasya) | शीलयोः (śīlayoḥ) | शीलानाम् (śīlānām) |
| Locative | शीले (śīle) | शीलयोः (śīlayoḥ) | शीलेषु (śīleṣu) |