Definify.com
Definition 2024
Σπαρτιᾶτις
Σπαρτιᾶτις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /spartiátis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /spartiátis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /spaɾtiátis/
Noun
Σπαρτιᾶτις • (Spartiâtis) f (genitive Σπαρτιάτιδος); third declension
Proper noun
Σπαρτιᾶτις • (Spartiâtis) f (genitive Σπαρτιάτιδος); third declension
- the land of Sparta; Spartiatis
Inflection
Third declension of Σπαρτιᾶτῐς, Σπαρτιάτῐδος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ Σπαρτιᾶτῐς | τὼ Σπαρτιάτῐδε | αἱ Σπαρτιάτῐδες |
| Genitive | τῆς Σπαρτιάτῐδος | τοῖν Σπαρτιᾱτίδοιν | τῶν Σπαρτιᾱτίδων |
| Dative | τῇ Σπαρτιάτῐδῐ | τοῖν Σπαρτιᾱτίδοιν | ταῖς Σπαρτιάτῐσῐ(ν) |
| Accusative | τὴν Σπαρτιάτῐδᾰ | τὼ Σπαρτιάτῐδε | τὰς Σπαρτιάτῐδᾰς |
| Vocative | Σπαρτιᾶτῐ | Σπαρτιάτῐδε | Σπαρτιάτῐδες |
Related terms
- Σπάρτη (Spártē)
- Σπάρτα (Spárta)
- Σπαρτιατικός (Spartiatikós)
Descendants
- Greek:
- Σπαρτιάτις (Spartiátis)
- Σπαρτιάτιδα (Spartiátida)
- plural: Σπαρτιάτιδες (Spartiátides)
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025