Definify.com

Definition 2025

γενεαλογέω

γενεαλογέω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /ɣenealoɣéo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /ʝenealoʝéo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝenealoʝéo/

Verb

γενεᾱλογέω • ‎(geneālogéō)

to trace ancestry, make a pedigree

Inflection

Present: γενεᾱλογῶ, γενεᾱλογοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γενεᾱλογῶ	γενεᾱλογεῖς	γενεᾱλογεῖ	γενεᾱλογεῖτον	γενεᾱλογεῖτον	γενεᾱλογοῦμεν	γενεᾱλογεῖτε	γενεᾱλογοῦσῐ(ν)
	subjunctive	γενεᾱλογῶ	γενεᾱλογῇς	γενεᾱλογῇ	γενεᾱλογῆτον	γενεᾱλογῆτον	γενεᾱλογῶμεν	γενεᾱλογῆτε	γενεᾱλογῶσῐ(ν)
	optative	γενεᾱλογοίην/ γενεᾱλογοῖμῐ	γενεᾱλογοίης/ γενεᾱλογοῖς	γενεᾱλογοίη/ γενεᾱλογοῖ	γενεᾱλογοίητον/ γενεᾱλογοῖτον	γενεᾱλογοιήτην/ γενεᾱλογοίτην	γενεᾱλογοίημεν/ γενεᾱλογοῖμεν	γενεᾱλογοίητε/ γενεᾱλογοῖτε	γενεᾱλογοίησᾰν/ γενεᾱλογοῖεν
	imperative		γενεᾱλόγει	γενεᾱλογείτω	γενεᾱλογεῖτον	γενεᾱλογείτων		γενεᾱλογεῖτε	γενεᾱλογούντων
middle/ passive	indicative	γενεᾱλογοῦμαι	γενεᾱλογῇ/ γενεᾱλογεῖ	γενεᾱλογεῖται	γενεᾱλογεῖσθον	γενεᾱλογεῖσθον	γενεᾱλογούμεθᾰ	γενεᾱλογεῖσθε	γενεᾱλογοῦνται
	subjunctive	γενεᾱλογῶμαι	γενεᾱλογῇ	γενεᾱλογῆται	γενεᾱλογῆσθον	γενεᾱλογῆσθον	γενεᾱλογώμεθᾰ	γενεᾱλογῆσθε	γενεᾱλογῶνται
	optative	γενεᾱλογοίμην	γενεᾱλογοῖο	γενεᾱλογοῖτο	γενεᾱλογοῖσθον	γενεᾱλογοίσθην	γενεᾱλογοίμεθᾰ	γενεᾱλογοῖσθε	γενεᾱλογοῖντο
	imperative		γενεᾱλογοῦ	γενεᾱλογείσθω	γενεᾱλογεῖσθον	γενεᾱλογείσθων		γενεᾱλογεῖσθε	γενεᾱλογείσθων
		active				middle/passive
infinitive		γενεᾱλογεῖν				γενεᾱλογεῖσθαι
participle		γενεᾱλογῶν , γενεᾱλογοῦσᾰ , γενεᾱλογοῦν				γενεᾱλογούμενος , γενεᾱλογουμένη , γενεᾱλογούμενον

Present: γενεᾱλογέω, γενεᾱλογέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γενεᾱλογέω	γενεᾱλογέεις	γενεᾱλογέει	γενεᾱλογέετον	γενεᾱλογέετον	γενεᾱλογέομεν	γενεᾱλογέετε	γενεᾱλογέουσῐ(ν)
	subjunctive	γενεᾱλογέω	γενεᾱλογέῃς	γενεᾱλογέῃ	γενεᾱλογέητον	γενεᾱλογέητον	γενεᾱλογέωμεν	γενεᾱλογέητε	γενεᾱλογέωσῐ(ν)
	optative	γενεᾱλογέοιμῐ	γενεᾱλογέοις	γενεᾱλογέοι	γενεᾱλογέοιτον	γενεᾱλογεοίτην	γενεᾱλογέοιμεν	γενεᾱλογέοιτε	γενεᾱλογέοιεν
	imperative		γενεᾱλόγεε	γενεᾱλογεέτω	γενεᾱλογεετον	γενεᾱλογεέτων		γενεᾱλογεετε	γενεᾱλογεόντων
middle/ passive	indicative	γενεᾱλογέομαι	γενεᾱλογέει/ γενεᾱλογέῃ	γενεᾱλογέεται	γενεᾱλογέεσθον	γενεᾱλογέεσθον	γενεᾱλογεόμεθᾰ	γενεᾱλογέεσθε	γενεᾱλογέονται
	subjunctive	γενεᾱλογέωμαι	γενεᾱλογέῃ	γενεᾱλογέηται	γενεᾱλογέησθον	γενεᾱλογέησθον	γενεᾱλογεώμεθᾰ	γενεᾱλογέησθε	γενεᾱλογέωνται
	optative	γενεᾱλογεοίμην	γενεᾱλογέοιο	γενεᾱλογέοιτο	γενεᾱλογέοισθον	γενεᾱλογεοίσθην	γενεᾱλογεοίμεθᾰ	γενεᾱλογέοισθε	γενεᾱλογέοιντο
	imperative		γενεᾱλογέου	γενεᾱλογεέσθω	γενεᾱλογέεσθον	γενεᾱλογεέσθων		γενεᾱλογέεσθε	γενεᾱλογεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γενεᾱλογέειν				γενεᾱλογέεσθαι
participle		γενεᾱλογέων , γενεᾱλογέουσᾰ , γενεᾱλόγεον				γενεᾱλογεόμενος , γενεᾱλογεομένη , γενεᾱλογεόμενον

References

γενεαλογέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
γενεαλογέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«γενεαλογέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«γενεαλογέω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
“G1075”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
LSJ 7th edition