Definify.com
Definition 2024
δηλητήρ
δηλητήρ
Ancient Greek
Noun
δηλητήρ • (dēlētḗr) m (genitive δηλητῆρος); third declension
Inflection
Third declension of δηλητήρ, δηλητῆρος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | δηλητήρ | δηλητῆρε | δηλητῆρες |
Genitive | δηλητῆρος | δηλητήροιν | δηλητήρων |
Dative | δηλητῆρῐ | δηλητήροιν | δηλητῆρσῐ(ν) |
Accusative | δηλητῆρᾰ | δηλητῆρε | δηλητῆρᾰς |
Vocative | δηλητήρ | δηλητῆρε | δηλητῆρες |
References
- δηλητήρ in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δηλητήρ in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «δηλητήρ» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δηλητήρ» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- «δηλητήρ» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften