Definify.com
Definition 2025
διῃτημένος
διῃτημένος
Ancient Greek
Participle
διῃτημένος • (diēitēménos)
- perfect mediopassive participle of διαιτάω (diaitáō)
Declension
First and second declension of διῃτημένος, διῃτημένη, διῃτημένον
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | διῃτημένος | διῃτημένη | διῃτημένον | διῃτημένω | διῃτημένᾱ | διῃτημένω | διῃτημένοι | διῃτημέναι | διῃτημένᾰ | |||
| Genitive | διῃτημένου | διῃτημένης | διῃτημένου | διῃτημένοιν | διῃτημέναιν | διῃτημένοιν | διῃτημένων | διῃτημένων | διῃτημένων | |||
| Dative | διῃτημένῳ | διῃτημένῃ | διῃτημένῳ | διῃτημένοιν | διῃτημέναιν | διῃτημένοιν | διῃτημένοις | διῃτημέναις | διῃτημένοις | |||
| Accusative | διῃτημένον | διῃτημένην | διῃτημένον | διῃτημένω | διῃτημένᾱ | διῃτημένω | διῃτημένους | διῃτημένᾱς | διῃτημένᾰ | |||
| Vocative | διῃτημένε | διῃτημένη | διῃτημένον | διῃτημένω | διῃτημένᾱ | διῃτημένω | διῃτημένοι | διῃτημέναι | διῃτημένᾰ | |||